Veel mensen die overspannen raken of een burn-out krijgen worstelen met het gevoel dat ze er helemaal alleen voor staan.
Stel, je breekt je been. Dan komt er een ambulance die je naar een ziekenhuis brengt. En in dat ziekenhuis staan de artsen voor je klaar, zonder dat je er zelf bij na hoeft te denken. Zij zullen er alles aan doen om jou zo snel mogelijk beter te maken.
Maar als je overspannen raakt en/of een burn-out krijgt, dan is er niemand die zegt: “Kom maar, ik ga je helpen beter te worden”. En daarom krijg je het gevoel dat je er alleen voor staat.
Als je hulp zoekt, dan zal de arts je zo goed mogelijk proberen te helpen. Helaas is een burn-out niet exact meetbaar, door bijvoorbeeld een scan af te nemen. De huisarts, bedrijfsarts of psycholoog zal zijn/haar diagnose moeten stellen op een andere manier. Praten en vragen stellen maken het beeld steeds duidelijker maar het blijft helaas een beetje ‘giswerk’ in de wereld van burn-out.
Wat is burn-out eigenlijk?
De wetenschappelijke definitie:
- Algehele uitputting als kernsymptoom
- Cognitief controleverlies, dat betekent dat je niet goed meer na kunt denken
- Emotioneel controleverlies, dat je bijvoorbeeld veel moet huilen
- Mentale distantie, dat je afstand moet nemen van prikkels om te kunnen herstellen.
Een burn-out komt altijd door het werk, en er is altijd eerst een fase van overspanning die voorafgaat aan de burn-out. De mensen die ik zie met een burn-out zijn lieve, verantwoordelijke, perfectionistische mensen die keihard doorwerken. Het komt niet bij ze op om de verantwoordelijkheid bij een ander te zoeken.
Wat heb je nou te leren als je een burn-out hebt?
Wat waren mijn persoonlijke prikkels? Wat heb ik genegeerd?
Je moet jezelf opnieuw aanleren om te luisteren naar jouw lijf en jouw reacties. Jouw natuurlijke neiging is namelijk om door te gaan en juist niet te luisteren naar die prikkels. Dat is ook omdat jij waarschijnlijk dacht dat het goed was om die prikkels te negeren. Je gebruikt bijvoorbeeld zinnen als: “ Iedereen kan toch werken?” ,“Waarom kan ik dit niet?” of “Hoezo kan ik dat niet?”. Dit zijn jouw interne saboteurs. Een burn-out komt niet plotseling. Het is wel degelijk het proces ernaartoe wat ervoor zorgt dat je uiteindelijk in een heftige burn-out kunt belanden.
Stel nou dat ik je vraag om je eens in te denken, hoe lang jij al bergafwaarts aan het lopen bent. Hoe lang leef jij al met een negatieve energiebalans, en verbruik je gemiddeld dus méér energie dan je bijvult?
Wat was de laatste periode in je leven dat je je meerdere weken achtereen niet opgejaagd, moe of uitgeput voelde? Wat was de laatste periode dat je erop kon vertrouwen dat je je werk of andere dagtaken met rust en ontspanning kon uitoefenen?
Het hoeft niet exact te zijn maar wanneer is bij jou de weg naar beneden ingezet en hoe lang geleden is dat?
Enkel je hiervan bewust worden is voor dit moment genoeg.
Ergens binnenin jou is zit een ‘energiereserve’, en die batterij is – als je een burn-out hebt – zo goed als op, want je hebt zoals je hierboven hebt gelezen méér energie verbruikt dan dat je kon bijvullen.
Ik ga naast jou staan, ga je vragen stellen en ik probeer je goed naar jezelf te laten kijken. Jouw behoeftes, gewoontes en overtuigingen te gaan ontdekken in jezelf. Maar ook je destructieve gewoontes te kennen, te kijken waar je wél energie van krijgt, afstand te nemen en te ontdekken wat jou rust brengt. Ik hoop je hierin te mogen begeleiden op weg naar jezelf.
En ik hoop jouw versie 2.0 te mogen ontmoeten.
Wees welkom!
Neem gerust vrijblijvend contact met mij op!
